مقایسه ی طنز اجتماعی دهخدا وسید اشرف الدین گیلانی
Authors
Abstract:
مقدمه: موضوع این جستار، مقایسه طنز اجتماعی دهخدا و سید اشرفالدین گیلانی میباشد. طنز یکی از گونههای ادبی زبان است که اساس آن بر تضاد و ناهماهنگی با نظام و قراردادهای ذهنی مخاطب بنا شده است. طنزپرداز با نیتی اصلاحگرانه، کاستیها و معایب جنبههای مختلف زندگی را به شیوه مضحک و مبالغهآمیز به نمایش در میآورد. یکی از مضامین آثار طنزآمیز، طنز اجتماعی است که در آن نابسامانیها و تیرگیهای موجود در برخی از سطوح مختلف اجتماعی چون آداب و سنن، نظامها، هنجارها، اقشار گوناگون و... مورد انتقاد قرار میگیرد. از پیشگامان طنزپردازی در عصر مشروطیت باید به علی اکبر دهخدا و سید اشرفالدین گیلانی اشاره نمود که هر دو در یک برهه زمانی مشترک، از سلاح برنده طنز جهت مبارزه با نابسامانیها و معایب و مفاسد اجتماعی روزگار خویش بهره میجستند. روش: شیوه این پژوهش توصیفی و تطبیقی است. یافته ها : در این تحقیق با مقایسه آثار طنزآمیز دهخدا و سید اشرف، وجوه تشابه و تمایز بسیاری میان طنز اجتماعیشان مشاهده گردید. چنانکه بسیاری از معضلات و نابسامانیهای اجتماعی آن روزگار به صورت مشترک هدف انتقادی هر دو تن واقع میشود. اما با وجود این، طنز اجتماعی دهخدا عمیقتر و درک وی از معایب اجتماعی گستردهتر میباشد. از سوی دیگر، به دلیل فزونی مدت زمان طنزپردازی سید اشرف، مفاسد و نابسامانیهای اجتماعی گستردهتری در آثار وی بازتاب یافته است.
similar resources
تصویر جامعه در اشعار سید اشرف الدین گیلانی «نسیم شمال»
جامعه شناسی ادبیات یکی از جدیدترین حیطهها در جامعهشناسی است. در این حوزه اوضاع و احوال دینی، اخلاقی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و ایدؤلوژیک جامعه در ارتباط با ادبیات مورد بررسی قرار میگیرد. در چارچوب این حوزه به تحلیل اشعار سید اشرف الدین گیلانی، یکی از شعرای محبوب دورة مشروطیت پرداختیم. در این دوره در ادبیات شاهد مفاهیمی جدید چون «وطن»، «دولت»، «ملّت»، «آزادی»، «قانون» و. . . . هستیم. اگرچه بر...
full textبررسی مقایسه ای زبان و مضامین طنز انتقادی حافظ،عبیدزاکانی،دهخدا و سیداشرف الدین گیلانی
در قرن هشتم و سیزدهم، با مجموعه تناقض ها و نقیضین روبه رو هستیم که پیامدش سوق زبان از جدیّت به سوی طنز است، این پایان نامه مرز مشترک و متفاوت زبان و مضامین طنز حافظ،عبید زاکانی ،نسیم شمال و دهخدا را تحلیل و شناسایی کرده است با این توضیح که عناصر طنز اجتماعی، دینی و مذهبی و سیاسی مضامین مشترک طنز هر چهار طنزپرداز به شمار می رود، طنز اجتماعی و سیاسی قرن هشتم محدودتر از قرن سیزدهم است،چرا که اندیشه...
بررسی مقایسه ای طنزهای سیاسی-ادبی دهخدا و سید اشرف الدین گیلانی
طنز یکی از انواع فرعی و روبنایی ادبیات است که اساس آن بر ناسازگاری و ناهماهنگی با نظام و قراردادهای ذهنی مخاطب بنا شده است و در آن با شیوه ای مضحک و مبالغه آمیز، زشتی ها و نابسامانی های جنبه های مختلف زندگی به نمایش در می آید. از پیشگامان طنزپردازی در ادبیات مشروطه، می توان به علی اکبر دهخدا و سید اشرف الدین گیلانی اشاره نمود که با بهره گیری از سرچشمه های مشترک سیاسی، اجتماعی و ادبی و گزینش عرص...
زندگی و شعر سید اشرف الدین گیلانی
دوره مشروطیت عصر رویدادهای مهم سیاسی وتحولات سریع اجتماعی در کشور ایران به شمار میرود. ادب فارسی نیز در این عصر از تاثیر چنین تحولاتی برکنار نمانده است. شعر فارسی در دوره مشروطه ، برای نخستین بار به جای آنکه به مدح قدرتمندان یا بیان احساسات ، عواطف و تجربه های شخصی شاعر بپردازد، سرنوشت مشترک افراد جامعه را مدنظر قرار داد و موضوعات سیاسی و اجتماعی جامعه را بیان کرد. آزادی ، وطن، ظلم حکام و محروم...
15 صفحه اولMy Resources
Journal title
volume 14 issue 54
pages 317- 345
publication date 2014-10
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
No Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023